Μπορούν να διοικήσουν νοσοκομεία ένας γυμναστής, ένας κουφωματάς, ένας κομμωτής, ένας θεολόγος ή ένας απόστρατος του στρατού ή της αστυνομίας; Το ερώτημα είναι διαχρονικό, αλλά αποκτά άλλη διάσταση σε συνθήκες πανδημίας.
Οι διορισμοί διοικητών νοσοκομείων με κύριο κριτήριο επιλογής τα «ένσημά» τους στο εκάστοτε κυβερνών κόμμα δεν είναι καινούργια πρακτική. Δυστυχώς, αποτελεί την πεπατημένη, που με λίγες εξαιρέσεις διαπερνά οριζόντια όλες τις κυβερνήσεις της χώρας. Κι αν σε «κανονικές» εποχές, οι επιπτώσεις στην ομαλή λειτουργία των νοσηλευτικών ιδρυμάτων δεν αναδεικνύονται, η μεγαλύτερη πρόκληση δημόσιας υγείας τα τελευταία εκατό χρόνια φέρνει στην επιφάνεια αδυναμίες διοίκησης, παραλείψεις και λανθασμένες επιλογές, καθώς και την πιθανή αντανάκλασή τους στην υγεία των ασθενών. Όπως ήταν φυσικό, η συζήτηση έχει ανοίξει στις μέρες που διανύουμε.
Το τελευταίο διάστημα, πληθαίνουν οι καταγγελίες για τραγικές καταστάσεις που επικρατούν σε νοσοκομεία, κυρίως της περιφέρειας. Αυτές ξεκινούν από σημαντικές ελλείψεις σε μέσα ατομικής προστασίας για το υγειονομικό προσωπικό, περνούν σε ελλιπή παροχή οξυγόνου και φτάνουν στη διαμόρφωση διάσπαρτων κλινικών Covid, σε επικοινωνία με μη Covid κλινικές, που ευνοούν τη μετάδοση και όπως καταγγέλλεται, μετατρέπουν ολόκληρα νοσηλευτικά ιδρύματα σε εστίες διασποράς κορωνοϊού μεταξύ ασθενών και προσωπικού.
Επιστημονικά συμβούλια και διευθύνσεις ιατρικών υπηρεσιών που κάνουν σχετικές εισηγήσεις ή και κεντρικές κατευθυντήριες γραμμές από τις ΥΠΕ συχνά χρησιμοποιούνται ως ασπίδα και άλλοθι για τις όποιες αστοχίες, για τις οποίες, ωστόσο, την τελική ευθύνη φέρουν οι διοικήσεις. Οι φωνές όσων έγκαιρα είχαν χτυπήσει «καμπανάκι» γίνονται κραυγές αγωνίας και δεν λείπουν όσοι ζητούν από το υπουργείο να προχωρήσει σε άμεσες αλλαγές προσώπων.
Το Euro2day.gr επιχειρεί μια αποτύπωση της κατάστασης σε νοσοκομεία «κόκκινων» νομών της Βόρειας Ελλάδας, καταγράφει τις απόψεις διοικήσεων, εργαζομένων και επιστημονικών φορέων, ενώ επαναφέρει τη διαχρονική συζήτηση για την ανάγκη αξιοκρατικής επιλογής στελεχών διοίκησης στα νοσηλευτικά ιδρύματα.
Κραυγή αγωνίας για τα περιφερειακά νοσοκομεία
Το Κιλκίς είναι σταθερά ένας από τους πιο επιβαρημένους επιδημιολογικά νομούς της χώρας. Τα δύο νοσοκομεία του -Κιλκίς και Γουμένισσας- διοικούνται, αντίστοιχα, από τον Γιάννη Ανδρίτσο, γυμναστή και πρώην προπονητή του Εδεσσαϊκού, και τον Ηλία Ζάχαρη, που ασχολείται επαγγελματικά με την οικογενειακή επιχείρηση κουφωμάτων.
Τα πτυχία τους -από τα ΤΕΦΑΑ και το Τμήμα Γεωλογίας του ΑΠΘ, αντίστοιχα- δεν ήταν αυτά που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην επιλογή τους, όσο η πολιτική τους διαδρομή στην αυτοδιοίκηση και στις τοπικές οργανώσεις της ΝΔ. Ο πρώτος ήταν υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Πέλλας το 2014 με τον εκλεκτό της ΝΔ για την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας Γιάννη Ιωαννίδη, ενώ το όνομά του «έπαιζε» και για τις λίστες της ΝΔ στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Ο δεύτερος ήταν πρόεδρος της ΝΟΔΕ Δυτικού Τομέα Θεσσαλονίκης και υποψήφιος δήμαρχος Νεάπολης-Συκεών με τη στήριξη της ΝΔ στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές.
Η κατάσταση στο Κιλκίς στη διάρκεια της δεύτερης φάσης της πανδημίας έχει αναδειχτεί κατ’ επανάληψη, με σειρά καταγγελιών, που έχουν δημοσιευτεί και στο Euro2day.gr. Εργαζόμενοι έχουν αναφερθεί μεταξύ άλλων σε μη ομαλή τροφοδοσία οξυγόνου και ελλείψεις σε μέσα προστασίας που υποχρεώνουν το προσωπικό να φορά σακούλες στα πόδια αντί για ποδονάρια. Η διοίκηση διέψευσε τις καταγγελίες, αλλά η φωτιά φουντώνει αντί να καταλαγιάσει.
Ο πρώην βουλευτής και υπουργός της ΝΔ Κώστας Κιλτίδης βγήκε μπροστά από τους πρώτους, κάνοντας προειδοποιήσεις. Τώρα, προχωρά ένα βήμα παραπέρα, με αφορμή και τον πρόσφατο θάνατο νοσηλεύτριας του νοσοκομείου, ζητώντας ευθέως από το υπουργείο Υγείας να προβεί στην παύση της διοίκησης.
«Έχουν δημιουργηθεί τρία τμήματα Covid, σκόρπια μέσα στο κτίριο, σε επικοινωνία με άλλες κλινικές, διαδρόμους, ανελκυστήρες κοινής χρήσης από όλους. Το ίδιο το νοσοκομείο έχει γίνει εστία μετάδοσης», λέει ο κ. Κιλτίδης και υποστηρίζει πως η διοίκηση σπεύδει τώρα να κάνει κάποιες διορθώσεις, έπειτα από παρεμβάσεις του ίδιου, των γιατρών και των εργαζομένων του νοσοκομείου.
